Akropol, bazylika w Pizie, Koloseum, katedry w Uppsali i Lyonie, mosty w Wenecji, Luwr, ale też Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Kinematografii i Pałac w Wilanowie – to zabytkowe budynki, które udało się dostosować do potrzeb osób z niepełnosprawnością. Dzięki nowoczesnym rozwiązaniom technologicznym można jednocześnie zadbać o zabytkową tkankę budynku, jak i o dostępność dla osób z różnorodnymi potrzebami.

Potrzebujemy już nie tyle projektowania uniwersalnego, co włączającego, które będzie odpowiadać na potrzeby różnych grup ludzi i służyć ich integracji. O kolejnym kroku w rozwoju architektury i urbanistyki mówi Jan Cieśla, Przewodniczący Zespołu ds. Dostępności i Projektowania Inkluzywnego przy Stowarzyszeniu Architektów RP.

Niecały miesiąc dzieli nas od wyjątkowego wydarzenia, jakim jest Forum Dostępności, które odbędzie się w dniach 5-6 listopada w Poznaniu. W tym roku skupimy się na istotnych wyzwaniach związanych z dostępnością różnych usług i przestrzeni, prezentując innowacyjne rozwiązania oraz najlepsze praktyki w tworzeniu środowiska przyjaznego dla wszystkich. Zaproszeni eksperci będą rozmawiać o tym jak najnowsze trendy w dostępności i projektowaniu uniwersalnym, cyfryzacja, globalizacja, zmiany demograficzne i klimatyczne będą kształtować architekturę, przestrzeń publiczną i przedmioty codziennego użytku. Dołącz do nas już dziś i bądź częścią zmian!

- Projektowanie uniwersalne to projektowanie empatyczne, rozumiejące potrzeby ludzi żyjących w 2024 roku – mówi Mikołaj Wierszyłłowski, ceniony polski projektant i prezes Stowarzyszenia Projektowego SPFP.

Dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością toalety stają się standardem w nowo powstających i modernizowanych budynkach. Jednak nie dla wszystkich użytkowników jest to rozwiązanie wystarczające.

Właściciele i pracownicy firmy EnSafe.One z Zabierzowa pod Krakowem wraz z zespołem złożonym ze specjalistów ds. dostępności, naukowców, architektów, strażaków i inżynierów, z których wielu to osoby z niepełnosprawnością, opracowują propozycję polskich standardów i prototyp modułowej komfortki, nazwanej Komfortką Plus.

Ustawa o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami obowiązuje w Polsce już od pięciu lat. Ten akt prawny z 2019 r. nałożył na wszystkie podmioty publiczne obowiązek zadbania o to, aby usługi, produkty czy przestrzeń publiczna były dostępne dla każdego z nas. Ustawa odnosi się bowiem do bardzo szerokiej grupy osób, które mogą korzystać z prawa do dostępności.

Dopracowane w najdrobniejszym szczególe niczym w luksusowym hotelu albo skromne, proste, lecz funkcjonalne. Miejsca, które zaskakują różnorodnością, ale realizują jeden cel: zapewniają – w razie potrzeby fizjologicznej, intymnej czy czynności medycznej – godność mieszkańcom miasta i gościom, niezależnie od poziomu sprawności ich ciał. Gdzie i jakie są poznańskie komfortki?

IWP od lat konsekwentnie promuje dobre polskie wzornictwo, wspierając tym samym prężny rozwój branży projektowej w kraju i za granicą. Jedną z jego najważniejszych inicjatyw jest Konkurs Dobry Wzór.

Jury w składzie: prof. Anna Nasiłowska (Instytut Badań Literackich PAN, prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich), Agnieszka Trzeszkowska-Bereza (współzałożycielka i prezeska Wydawnictwa Mięta, wydawczyni i wykładowczyni akademicka), Jacek Hołub (pisarz i dziennikarz) oraz Agnieszka Sprycha (wydawczyni i sekretarz magazynu „Integracja”) oceniło 27 utworów, przyznając im punkty za pomysł, język i walory literackie. Jury jednogłośnie uznało za najlepsze ex aequo trzy utwory, których autorzy otrzymają równorzędne honoraria po 400 zł brutto. Utwory są publikowane w tym wydaniu magazynu „Integracja” (na sąsiednich stronach) i na portalu Niepelnosprawni.pl.

Historia komfortki w Wielkiej Brytanii jest długa, skomplikowana i wielowątkowa. Traktuje o połączonych siłach wobec słusznej sprawy. Mówi o pasji, ciężkiej pracy i determinacji. Trudno opowiedzieć ją bez szeregu nazwisk, nazw, organizacji i dat. Jeszcze trudniej ułożyć chronologicznie. Wiele działo się tu równolegle, niezależnie, czasem nawet bez wiedzy wszystkich zainteresowanych stron, a jednak zakończyło się sukcesem.

Stacja benzynowa gdzieś w Niemczech w połowie lat 80. ub. wieku. Mur Berliński stoi w najlepsze, młodzież słucha Die Toten Hosen i Neny, a kanclerzem jest Helmut Kohl. Gdzieś na małej stacji benzynowej w kolejce do toalety czeka dziewczyna na wózku. W końcu, gdy stojąca przed nią osoba ogłasza, że teraz jej kolej, dziewczyna odpowiada, że teraz to potrzebuje miejsca, żeby się umyć i przebrać. Ta sytuacja była inspiracją do stworzenia uniwersalnego klucza do dostosowanych toalet, znanego dziś pod nazwą Eurokey (Euro-Schlüssel).