Jego prace powstają cierpliwie, żmudnie, z wysiłkiem, czasem są okupione łzami i bólem. Wymagają tysięcy zapałek. Każda jest wypalana, czyszczona, klejona na kuchennym stole na poddaszu w Sicienku. Przemysław spędza godziny pochylony w niewygodnej pozycji. Konstrukcje, szkielety, sklepienia przyszłych budowli stoją w pokojach. Opierają się o kanapy i szafki. Zapałka po zapałce. Od pomysłu po skomplikowane, bogate w zdobienia, dokładne w detalach, zadziwiające rozmiarem szopki.

Wracamy za kulisy spektaklu Performing Justice, którego premiera odbyła się w Teatrze Nowym w Warszawie. Izabela Sopalska-Rybak, prezeska Fundacji Kulawa Warszawa, opowiada o pomyśle na stworzenie sztuki, dotyczącej sprawiedliwości społecznej, z udziałem młodych osób z niepełnosprawnościami. Opowiada także o roli jaką w całym projekcie odegrała amerykańska grupa artystyczno-performatywna CIPJ (Centre for Imagining and Performing Justice.)

- W najtrudniejszej sytuacji są osoby ważące powyżej 200, 250 czy nawet 300 kilogramów, które ze względu na masę ciała niestety nie mogą się poruszać, a to powoduje to, że nie wychodzą z domu, a czasem nawet ze swojego łóżka – mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim Magda Gajda, autorka książki „My, skrajnie otyli”. Opowiada ona m.in. o tym, jak wygląda dostęp do leczenia dla osób z otyłością skrajnie olbrzymią, jak na ich życie wpływają stereotypy i uprzedzenia, a także jak w ich wypadku wygląda kremacja.