2 kwietnia według ONZ to Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Po 16 latach od jego wprowadzenia Fundacja JiM przyłącza się do postulatu autystycznej społeczności na całym świecie, aby nie był to dzień „świadomości”, lecz „akceptacji", a kwiecień stał się Miesiącem Akceptacji Autyzmu.
Społeczeństwo i środowisko
Trudności, z jakimi na co dzień mierzą się osoby autystyczne i ich bliscy wynikają przede wszystkim z braku akceptacji. O ile większość społeczeństwa jest świadoma istnienia spektrum autyzmu i cech, które mu towarzyszą, o tyle niektóre zachowania osób w spektrum ciągle spotykają się z niezrozumieniem i odrzuceniem. Te problemy z dotykają całej społeczności, bez względu na wiek. Dzieci nie są akceptowane przez rówieśników, uczniowie nie mają wsparcia w szkole, osobom dorosłym trudno odnaleźć się w miejscu pracy.
- Świadomość, że autyzm istnieje, jest już w społeczeństwie od dłuższego czasu, ale akceptacji nadal brakuje. Głównie wynika to z niewiedzy - nawet język, którego używamy, utrwala szkodliwe stereotypy i dyskryminuje. Dlatego Fundacja JiM, idąc za głosem autystycznej społeczności na całym świecie ogłasza kwiecień Miesiącem Akceptacji Autyzmu – podkreśla Tomasz Michałowicz, Prezes Fundacji JiM.
Jak możemy okazać postawę akceptującą wobec osób w spektrum autyzmu?
- Zwiększając akceptację dla różnych zachowań - dziecko machające rączkami czy nastolatek podskakujący w sklepie, restauracji czy kinie, nie są niegrzeczni. Potrzebują tego do uregulowania swojego układu nerwowego.
- Odrzucając stereotyp o tym, że autyzm jest zarezerwowany dla chłopców - dziewczynki i kobiety też są w spektrum autyzmu, jednak przez utrwalony stereoptyp, a także brak odpowiedniej wiedzy i narzędzi często znikają z diagnostycznego radaru. Borykają się z niezrozumieniem i odrzuceniem, nie otrzymują właściwej pomocy i terapii.
- Używając inkluzywnego języka, czyli takiego, który nie dyskryminuje - zarówno mówiąc o i do osób autystycznych. W codziennym życiu, w domu, w szkole, czy w pracy, używanie określenia „zaburzenie” czy “choroba” jest niewłaściwe i krzywdzące. Lepiej mówić o stanach neuroróżnorodności. Warto też być uważnym na to jak osoba neuroatypowa mówi sama o sobie i ten wybór uszanować.
- Pamiętając, że każda osoba autystyczna jest inna. Choć są pewne cechy i zachowania charakterystyczne dla spektrum autyzmu, u każdego mogą występować w różnym natężeniu, a niektóre nie występować w ogóle.
- Okazując zrozumienie dla stanów współwystępujących. U około 80% osób autystycznych diagnozuje się ADHD. Często występuje również dyspraksja, czyli tzw. niezborność ruchowa. Taka wiedza może pomóc w lepszym zrozumieniu i zaakceptowaniu zachowań osób neuroatypowych.
